ΕΠΑΜ ΚΑΒΑΛΑΣ

"Η πλειοψηφία, που έχει αρνητική άποψη για την ένταξη στην Ευρωζώνη, μετατρέπεται σε πλειοψηφία υπέρ της παραμονής σ’ αυτήν λόγω του φόβου που έχει καλλιεργήσει η προπαγάνδα ότι επιστροφή στη δραχμή συνεπάγεται μεγάλη υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος, αχαλίνωτο πληθωρισμό, ελλείψεις και δελτίο σε βασικά αγαθά (τρόφιμα, καύσιμα, φάρμακα κ.ά) καθώς και απώλεια των καταθέσεων. Τίποτα απ’ όλα αυτά δε χρειάζεται να συμβεί. Η έξοδος από την Ευρωζώνη με βάση ένα εθνικό σχέδιο θα γίνει με ισοτιμία ένα προς ένα (ένα ευρώ προς μία Νέα Δραχμή). Αμέσως μετά, αυτή η ισοτιμία θα «κλειδώσει», δηλαδή θα μείνει σταθερή και η δραχμή δε θα μπορεί να δεχτεί υποτιμητικές – κερδοσκοπικές επιθέσεις. Με τον τρόπο αυτό η μεταβίβαση θα γίνει ομαλά, δε θα υπάρξουν αυξήσεις στις τιμές των εισαγόμενων προϊόντων και άρα δε θα υπάρξει πληθωρισμός. Ελλείψεις και δελτίο στα εισαγόμενα αγαθά δε θα υπάρξουν γιατί το Ισοζύγιο Εξωτερικών Συναλλαγών έχει, λόγω της εσωτερικής υποτίμησης, ισοσκελιστεί. Η Ελλάδα, δηλαδή, από τις εξαγωγές προϊόντων που κάνει, από τον τουρισμό και τη ναυτιλία εισπράττει όλο το απαραίτητο συνάλλαγμα για να πληρώνει τις εισαγωγές που κάνει σήμερα. Τέλος οι καταθέσεις θα καλύπτονται με «ρήτρα ευρώ» και, λόγω της ισοτιμίας ένα προς ένα, θα διατηρήσουν τη σημερινή αγοραστική αξία τους.

Για το εφικτό ενός τέτοιου σχεδίου η συζήτηση και ενημέρωση του ελληνικού λαού απαγορεύεται."

Απο το άρθρο του κ.Ν.Ιγγλέση «Η αντίσταση στην ευρω-κατοχή» (https://greekattack.wordpress.com)

Το 2002 η Ελλάδα παρέδωσε τη νομισματική κυριαρχία της στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και μετέτρεψε το 75% του τότε Δημόσιου Χρέους της, από δραχμές που ήταν, σε ευρώ. Έτσι το σύνολο του χρέους έγινε χρέος σε συνάλλαγμα, αφού η χώρα μας δεν έχει το δικαίωμα να εκδίδει ευρώ. Από τότε οι τόκοι και τα χρεολύσια του Δημόσιου Χρέους πληρώνονται υποχρεωτικά από νέα δάνεια που δεν αποπληρώνουν, αλλά ανακυκλώνουν αενάως το χρέος.
Οκτώ χρόνια μετά, το 2010, η Ελλάδα χρεοκόπησε, αφού δεν μπορούσε να δανείζεται από τις «αγορές», με βιώσιμο επιτόκιο, και μπήκε στα Μνημόνια, δηλαδή στο «αναμορφωτήριο», του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Οι δανειστές ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας, οι εγχώριες κυβερνήσεις έγιναν μαριονέτες τους, η εθνική κυριαρχία απωλέσθη και η Ελλάδα έγινε αποικία.
Μεταρρυθμίσεις, μεσοπρόθεσμα προγράμματα, προαπαιτούμενα και αξιολογήσεις τέθηκαν στην ημερήσια διάταξη. Η οικονομία συρρικνώθηκε δραματικά (χάθηκε το 26% της εγχώριας παραγωγής),  η κοινωνία διαλύθηκε, η ανεργία έλαβε εφιαλτικές διαστάσεις (περισσότερο από το ένα τέταρτο του εργατικού δυναμικού είναι άνεργο ή υποπασχολείται), εκατοντάδες χιλιάδες μορφωμένοι Έλληνες μετανάστευσαν
και η δημόσια, καθώς και η ιδιωτική περιουσία λαφυραγωγούνται. Όλα αυτά έγιναν στο όνομα του ενιαίου νομίσματος και του ευρω-χρέους.
Η προπαγάνδα
Παράλληλα μια ολοκληρωτική προπαγάνδα – γκεμπελικής υφής – εξαπολήθηκε εναντίον των Ελλήνων για να μετασχηματιστεί όχι μόνο η οικονομική συμπεριφορά τους αλλά και ο τρόπος που σκέπτονται, που αξιολογούν, που κατανοούν την κοινωνία και τον κόσμο, προκειμένου να διαμορφωθεί ο «μνημονιακός ιδιότυπος» του νεοφιλελεύθερου – παγκοσμιοποιημένου ραγιά. Καμιά εναλλακτική λύση δεν είναι εφικτή μας λένε οι επικυρίαρχοι δανειστές και οι εγχώριοι συνεργάτες τους. Το ευρώ είναι μονόδρομος. Οι αντίθετες φωνές πρέπει να διαστρεβλωθούν, να συκοφαντηθούν και αναγκαστικά να σιωπήσουν. Το ρόλο αυτό ανέλαβαν όλα σχεδόν τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης.
Η δημοσκόπηση
Παρ’ όλα αυτά οι πολίτες, ενστικτωδώς οι περισσότεροι, δεν πείθονται, αμφισβητούν και αντιστέκονται. Σύμφωνα με τα στοιχεία πρόσφατης δημοσκόπησης (Δεκέμβριος 2016) της εταιρείας ALCO που έγινε για το μηνιαίο περιοδικό Point Zero και δημοσιεύθηκε στο τεύχος Ιανουαρίου 2017,  η πλειοψηφία των Ελλήνων αντιλαμβάνεται ότι το ευρώ αποτελεί τη βασική αιτία για τα σημερινά δεινά τους και την καταστροφή της χώρας. Ένα ποσοστό 53% θεωρεί ότι η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και η αντικατάσταση της δραχμής από το ευρώ ήταν μια λανθασμένη απόφαση. Μόνο το 38% θεωρεί ότι επρόκειτο για σωστή απόφαση, ενώ το 9% δεν εξέφρασε άποψη.
Στο ερώτημα αν τα πράγματα θα ήταν σήμερα καλύτερα για την οικονομία αν η Ελλάδα είχε παραμείνει στη δραχμή, το 50% απαντά “καλύτερα”, το 27% “χειρότερα”, ενώ το 12% λέει ότι θα ήταν “ίδια”. Είναι φανερό ότι η «γοητεία» του ευρώ έχει ξεφτίσει στη συνείδηση των πολιτών.
Τέλος, στο ερώτημα αν προσωπικά θα θέλατε η Ελλάδα να συνεχίσει με το ευρώ ή με δικό της νόμισμα, η εικόνα διαφοροποιείται. Ένα ποσοστό 53% απαντά με το ευρώ, το 33% με δικό της νόμισμα, ενώ το 14% δεν εκφράζει άποψη. Η πλειοψηφία, που έχει αρνητική άποψη για την ένταξη στην Ευρωζώνη, μετατρέπεται σε πλειοψηφία υπέρ της παραμονής σ’ αυτήν λόγω του φόβου που έχει καλλιεργήσει η προπαγάνδα ότι επιστροφή στη δραχμή συνεπάγεται μεγάλη υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος, αχαλίνωτο πληθωρισμό, ελλείψεις και δελτίο σε βασικά αγαθά (τρόφιμα, καύσιμα, φάρμακα κ.ά) καθώς και απώλεια των καταθέσεων.
Η εναλλακτική λύση
Τίποτα απ’ όλα αυτά δε χρειάζεται να συμβεί. Η έξοδος από την Ευρωζώνη με βάση ένα εθνικό σχέδιο θα γίνει με ισοτιμία ένα προς ένα (ένα ευρώ προς μία Νέα Δραχμή). Αμέσως μετά, αυτή η ισοτιμία θα «κλειδώσει», δηλαδή θα μείνει σταθερή και η δραχμή δε θα μπορεί να δεχτεί υποτιμητικές – κερδοσκοπικές επιθέσεις. Με τον τρόπο αυτό η μεταβίβαση θα γίνει ομαλά, δε θα υπάρξουν αυξήσεις στις τιμές των εισαγόμενων προϊόντων και άρα δε θα υπάρξει πληθωρισμός. Ελλείψεις και δελτίο στα εισαγόμενα αγαθά δε θα υπάρξουν γιατί το Ισοζύγιο Εξωτερικών Συναλλαγών έχει, λόγω της εσωτερικής υποτίμησης, ισοσκελιστεί. Η Ελλάδα, δηλαδή, από τις εξαγωγές προϊόντων που κάνει, από τον τουρισμό και τη ναυτιλία εισπράττει όλο το απαραίτητο συνάλλαγμα για να πληρώνει τις εισαγωγές που κάνει σήμερα. Τέλος οι καταθέσεις θα καλύπτονται με «ρήτρα ευρώ» και, λόγω της ισοτιμίας ένα προς ένα,  θα διατηρήσουν τη σημερινή αγοραστική αξία τους.
Για το εφικτό ενός τέτοιου σχεδίου η συζήτηση και ενημέρωση του ελληνικού λαού απαγορεύεται. Παράλληλα τεράστια ευθύνη έχουν οι πολιτικές ηγεσίες κομμάτων και οργανώσεων που αντιστέκονται στην ευρω-κατοχή, οι οποίες μέχρι σήμερα δεν έχουν παρουσιάσει ένα κοινό εναλλακτικό σχέδιο για τη σωτηρία της χώρας.
Ο διχασμός των κομμάτων
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει κι’ ένα άλλο στοιχείο της δημοσκόπησης που προσδιορίζει ποιά πολιτικά κόμματα ψήφισαν, στις τελευταίες εκλογές, όσοι τάσσονται υπέρ της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα. Από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ το 41% υποστηρίζει την επιστροφή στη δραχμή και το 48% την παραμονή στο ευρώ. Ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ  είναι ένα διχασμένο κόμμα. Το 41% που τάσσεται υπέρ του εθνικού νομίσματος αντιπροσωπεύει το 14,5% όσων ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές, δηλαδή, περίπου 790.000 πολίτες. Από τους ψηφοφόρους της ΝΔ ένα 16% επιλέγει την έξοδο από το ευρώ. Το ποσοστό αυτό αντιπροσωπεύει το 4,5% όσων προσήλθαν στις κάλπες, δηλαδή, περίπου 244.000 πολίτες. Αλήθεια πόσο βέβαιη μπορεί να είναι η ΝΔ ότι θα διατηρήσει εγκλωβισμένους αυτούς τους ψηφοφόρους που αντιτίθενται στον ιδεολογικό-πολιτικό πυρήνα της πολιτικής της;  Στα άλλα κόμματα τα ποσοστά των ψηφοφόρων τους υπέρ της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα είναι: ΚΚΕ 56%, Χρυσή Αυγή 49%, ΑΝΕΛ 28%, Ένωση Κεντρώων 28%, Το Ποτάμι 16% και ΠΑΣΟΚ 14%. Το αίτημα για απεγκλωβισμό της χώρας από το ξένο νόμισμα και αποκτάσταση της νομισματικής κυριαρχίας διαπερνά, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, όλα τα κόμματα της σημερινής Βουλής. Γι’ αυτό απαιτείται η δημιουργία ενός εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου που θα συσπειρώσει προοδευτικά την πλειοψηφία του ελληνικού λαού πέρα από τις υπάρχουσες κομματικές ταμπέλες – Δεξιά, Κέντρο, Αριστερά – με στόχο την απαλλαγή της χώρας από τα δεσμά των δανειστών και την αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας.
Ο γράφων δεν εμπιστεύεται την εγκυρότητα των δημοσκοπήσεων. Το δημοψήφισμα στην Ελλάδα, τον Ιούλιο του 2015, το δημοψήφισμα στη Μεγάλη  Βρετανία για το Brexit και οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ έδειξαν ότι οι εταιρείες δημοσκοπήσεων είναι «συστημικές», δηλαδή, υπερτιμούν τις καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις και υποτιμούν τα υπόγεια ρεύματα της κοινωνίας. Αυτό συμβαίνει είτε γιατί οι δημοσκοπικές εταιρείες έχουν εκλεκτικές συμπάθειες προς τις συντηρητικές δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, είτε γιατί δε διαθέτουν τα κατάλληλα εργαλεία ανίχνευσης μιας πολύπλοκης κοινωνικής πραγματικότητας, είτε γιατί οι πολίτες, σε μεγάλο ποσοστό, αποκρύπτουν την άποψή τους, όταν αυτή δε θεωρείται πολιτικά ορθή (politically correct). Γι’ αυτό το λόγο το ποσοστό του 33% υπέρ της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα μπορεί να είναι πολύ υψηλότερο.
Θυμίζουμε ότι σε πανευρωπαϊκή δημοσκόπηση της εταιρείας ORB (θυγατρικής της Gallop) που έγινε ένα χρόνο πριν και δημοσιοποιήθηκε από το πρακτορείο Reuters στις 7-1-16 το ποσοστό των Ελλήνων που επιθυμούσε την έξοδο από το ευρώ ανήρχετο σε 44%. Με μια ενημέρωση των πολιτών για τον τρόπο μετάβασης και τα πλεονεκτήματα που προσφέρει το εθνικό νόμισμα στην οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας το ποσοστό αυτό μπορεί να γίνει, πολύ σύντομα,  πλειοψηφικό.


Ο Νίκος Ιγγλέσης είναι δημοσιογράφος και  συγγραφέας του βιβλιου «Η Επανάσταση του Grexit – Το Σχέδιο», εκδόσεις Α.Α.Λιβάνη, καθώς και του Δοκιμίου «Το νόμισμα και τα φετίχ του» που έχει αναρτηθεί στο http://greekattack.wordpress.com

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» στις  20-1-2017