Γιατί δεν πρέπει να δεχτούμε τον όρο «Μακεδονία» στην ονομασία των Σκοπίων

του Δημητρίου Κουγιουμτζόγλου

φιλολόγου /αρχαιολόγου

πηγή: www.proininews.gr

(https://www.proininews.gr/giati-den-prepi-na-dechtoume-ton-oro-makedonia-stin-onomasia-ton-skopion/)

Με την αυγή του νέου έτους, διπλωματικός πυρετός δείχνει να  καταλαμβάνει τις ηγεσίες της χώρας μας και των Σκοπίων ενόψει διαφαινόμενης λύσης του ζητήματος της ονομασίας του γειτονικού κρατιδίου και με στόχο την απρόσκοπτη ένταξή του στο Ν.Α.Τ.Ο., όπως επιθυμεί διακαώς η υπερατλαντική δύναμη, ασκούσα –πάντοτε – τις ανάλογες πιέσεις. Η λύση του ζητήματος της ονομασίας είναι ένα ζήτημα σοβαρό, αλλά δεν είναι το μόνο. Εξίσου σοβαρό και σε άμεση συνάρτηση με την ονομασία είναι και το ζήτημα της ταυτότητας -εθνότητας και γλώσσας του πολυεθνικού πληθυσμού των Σκοπίων. Στη βάση αυτή, γνώμη μου είναι πως δεν πρέπει ποτέ, -τώρα ή στο μέλλον – η Ελλάδα να συναινέσει σε λύση που θα περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία» στην ονομασία των Σκοπίων, είτε αυτά ονομαστούν «Βόρεια Μακεδονία», είτε «Άνω Μακεδονία» ή ακόμα και «Μακεδονία του Βαρδάρη», «Νέα Μακεδονία» ή «Σλαβομακεδονία». Ας δούμε το γιατί:

1. Τα ονόματα «Μακεδονία» και «Μακεδών» είναι ελληνικά[1] και σχετίζονται διαχρονικά και αναπόσπαστα με την ελληνική ταυτότητα και ιστορία, με τον αρχαίο, βυζαντινό[2] και νεότερο ελληνισμό, με μορφές –σύμβολα του παρελθόντος του, όπως ο Μέγας Αλέξανδρος[3]. Η συναίνεση της χώρας μας για τη συμπερίληψή τους στην ονομασία και ταυτότητα ενός κράτους, ο λαός του οποίου ουδεμία σχέση έχει με την ιστορία του ελληνικού έθνους, θα αποτελέσει πράξη προσβολής της μνήμης του ελληνικού λαού, αποδοχή της παραχάραξης της ιστορίας έξω από κάθε επιστημονικό πλαίσιο, ηττοπαθής και αδιανόητη δικαίωση της προπαγάνδας καπήλευσης της ελληνικής ιστορίας από τους Σκοπιανούς[4].
2. Σε συνάρτηση με την προηγούμενη παρατήρηση, επισημαίνω ιδιαιτέρως την παντελώς ανιστόρητη εμμονή των Σκοπιανών να εμφανίζονται ως απόγονοι και κληρονόμοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ας μην είμαστε αφελείς: αυτό δεν θα πάψει, αν η χώρα τους ονομαστεί π.χ. «Βόρεια Μακεδονία» αντί για απλώς «Μακεδονία», διότι καλλιεργείται διαστρεβλωτικά εδώ και δεκαετίες στο εκπαιδευτικό τους σύστημα, το δημόσιο λόγο και εσχάτως αποτυπώνεται φαραωνικά στα αγάλματα και μνημεία τους. Άραγε τα τελευταία θα γκρεμιστούν, αν εμείς, με την υπογραφή μας, αποδεχτούμε τον «μακεδονισμό» τους; Ας μη γελιόμαστε, «μακεδονισμός» δίχως Μέγα Αλέξανδρο για τους Σκοπιανούς δε γίνεται, διότι, αν αφαιρέσουν από το εθνικό τους αφήγημα τον Έλληνα βασιλιά, θα είναι σαν να παραδέχονται τη βουλγαροσλαβική καταγωγή και ταυτότητά τους.
3. Στο σημείο αυτό χρήσιμη είναι η υπενθύμιση πως «Μακεδόνες» ως χωριστό έθνος δεν υπήρξε ποτέ και δεν αναφέρονται σε καμία πηγή ως τα τέλη του 19^ου αιώνα. Τότε για πρώτη φορά, οι Βούλγαροι, στην προσπάθειά τους να κάνουν πράξη το όραμα της «Μεγάλης Βουλγαρίας» της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου και έχοντας από πριν την αρωγή του ρωσικού πανσλαβισμού[5], έριξαν το σπόρο του σχεδίου της «ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας» οπότε και μίλησαν για πρώτη φορά για «Μακεδόνες», με απώτερο πάντα στόχο την προσάρτηση της Μακεδονίας στη Βουλγαρία. Αυτός είναι και ο λόγος που η Βουλγαρία σήμερα, αν και αναγνώρισε τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», δεν αναγνωρίζει μακεδονικό έθνος ή γλώσσα. Αργότερα τη σκυτάλη της προπαγάνδας περί «ανεξάρτητης Μακεδονίας» και «μακεδονικού λαού» πήρε η Τρίτη Κομμουνιστική Διεθνής το 1921[6] και τα κομμουνιστικά κόμματα των Βαλκανίων – συμπεριλαμβανομένου του Κ.Κ.Ε.[7] – και τέλος το «Πεδεμόντιο» αυτής της Μακεδονίας αποτέλεσε το ομόσπονδο σοσιαλιστικό κράτος της Μακεδονίας, στο πλαίσιο της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο και με αντικειμενικό στόχο την υφαρπαγή της ελληνικής –αιγαιακής, όπως την ονομάζουν –Μακεδονίας[8].
4. Κατά συνέπεια, η υιοθέτηση του όρου «Μακεδονία» από τα Σκόπια, σε απλή ή σύνθετη ονομασία, αντίκειται ουσιαστικά στο Διεθνές Δίκαιο, καθώς η διεθνής πρακτική δείχνει καθαρά ότι το δικαίωμα των κρατών να επιλέγουν ονόματα και σύμβολα μπορεί να περιοριστεί όταν, εξαιτίας των ονομάτων /συμβόλων τίθεται σε κίνδυνο η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια ή υποκρύπτονται εδαφικές διεκδικήσεις[9].
5. Το επιχείρημα πως ορισμένες γενιές Σκοπιανών γαλουχήθηκαν και γαλουχούνται ως «Μακεδόνες» και απόγονοι του Αλέξανδρου και πως εμείς δεν μπορούμε ή δεν δικαιούμαστε να το αλλάξουμε αυτό αποτελεί σκόπιμη προσπάθεια αποπροσανατολισμού από το ουσιώδες: αν εμείς δεν επιμείνουμε στην κατάργηση του «μακεδονισμού» αλλά, αντιθέτως τον αποδεχτούμε, θεωρώντας πως και οι Σκοπιανοί έχουν δικαίωμα να λογίζονται απόγονοι του Αλέξανδρου, αρκεί να μην εγείρουν εδαφικές αξιώσεις (!), τότε θα έχουμε συναινέσει στη μεγαλύτερη παραχάραξη της ιστορίας που έχει ποτέ συντελεστεί και μάλιστα εις βάρος των εθνικών συμφερόντων μας και περιφρονώντας την ταυτότητα του μακεδονικού ελληνισμού. Ποια ελληνική κυβέρνηση είναι έτοιμη να διαπράξει ένα τόσο καταστροφικό σφάλμα;
6. Ακόμη και γεωγραφικά, μόνο ένα μικρό κομμάτι της επικράτειας του κράτους των Σκοπίων υπήρξε τμήμα της ιστορικής Μακεδονίας, όπως αυτή ήταν πριν τη ρωμαϊκή κατάκτηση[10]. Τα Σκόπια και η περιοχή τους ανήκαν στην αρχαία Παιονία μέχρι τα όρια της Δαρδανίας. Επομένως ούτε γεωγραφικά τα Σκόπια δικαιούνται στην ολότητά τους να φέρουν την ονομασία «Μακεδονία» με οποιοδήποτε επιθετικό προσδιορισμό μπροστά. Το μόνο που θα δικαιούνταν, θα ήταν στο πλαίσιο μιας επίσημης διεθνούς ουδέτερης ονομασίας, ταυτότητας και γλώσσας, (για παράδειγμα, «Δημοκρατία της Παιονίας», εφόσον θέλουν οπωσδήποτε να αναζητήσουν κάποια αρχαία ονομασία), να ονοματίσουν στην εσωτερική τους διοίκηση τα εδάφη γύρω από τις Πρέσπες, Μοναστήρι και Στρώμνιτσα ως «επαρχία Μακεδονίας» ή «Μακεδονία των Βιτωλίων» (Bitola Macedonia, Μοναστήρι), εδάφη που όντως αποτελούσαν κομμάτι της ιστορικής Μακεδονίας. Αυτή είναι και η μόνη παραχώρηση που μπορούμε να κάνουμε ως Ελλάδα.
7. Συν τοις άλλοις, ονομασίες όπως «Βόρεια» ή «Άνω Μακεδονία», ή «Μακεδονία του Βαρδάρη» παραπέμπουν στο έτερο ψευδές αφήγημα των Σκοπιανών, στην «ενιαία Μακεδονία» την οποία υποτίθεται ότι διαμέλισαν και διαμοιράστηκαν οι νικητές των Βαλκανικών Πολέμων, Ελλάδα, Βουλγαρία, Σερβία. Κατά συνέπεια, η επικράτηση ενός τέτοιου ονόματος με την υπογραφή της Ελλάδας θα διαιωνίσει την κυρίαρχη προπαγάνδα για μια ενοποίηση των τμημάτων αυτών στο μέλλον, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες. Μάλιστα, το «Άνω Μακεδονία» μπορεί διαστρεβλωτικά να αξιοποιηθεί από τους Σκοπιανούς και με προβολή στην αρχαιότητα.[11] Σε κάθε περίπτωση μια τέτοια ονομασία δεν εγγυάται τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή μας και βεβαίως στη χώρα μας.
8. Επιπλέον, η γεωγραφική ονομασία στη διεθνή πραγματικότητα παραπέμπει σε περιοχές ομοιογενείς εθνολογικά που χωρίστηκαν για πολιτικούς ή άλλους λόγους, π.χ. Βόρεια –Νότια Κορέα. Συνεπώς, η υιοθέτηση μιας ονομασίας τύπου «Βόρεια» ή «Άνω Μακεδονία» θα δημιουργεί διαρκώς σύγχυση διεθνώς για την ταυτότητα των κατοίκων της μιας και της άλλης –της ελληνικής –Μακεδονίας και θα επιτρέπει τόσο στους ίδιους τους Σκοπιανούς να προωθούν την προπαγανδιστική τους ατζέντα όσο και στον όποιο κακόβουλο ξένο παράγοντα να αξιοποιεί τη συγκεχυμένη αυτή κατάσταση για να πιέζει τη χώρα μας ή και να αποσταθεροποιήσει την περιοχή.
9. Ούτε και η ονομασία «Νέα Μακεδονία» εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας μας. Σωστά έχει επισημανθεί πως, καθόλου τυχαία, αυτή είναι η ονομασία της μεγαλύτερης εφημερίδας των Σκοπίων σήμερα, της «Νόβα Μακεντόνια» και πως σημειολογικά ο προσδιορισμός «Νέα» δηλώνει εξέλιξη ή αναγέννηση, όχι απουσία δεσμού με την «παλιά», ιστορική Μακεδονία. Συν τοις άλλοις, η ονομασία αυτή θα είναι σύμφυτη με το εθνικό αφήγημα των Σκοπιανών και θα αποτελέσει υποθήκη –και μάλιστα με την υπογραφή μας -για για τη συνέχεια της παραχάραξης και διεκδίκησης της ιστορίας μας, καθώς σύμφωνα με την ψευδοϊστορική τους αφήγηση, το «νέο» μακεδονικό έθνος προέκυψε από την ανάμιξη των επήλυδων Σλάβων τον 7^ο αιώνα  με τους αρχαίους Μακεδόνες –οι οποίοι, βέβαια, δεν ήταν Έλληνες, σύμφωνα με τους παραχαράκτες Σκοπιανούς -, επομένως αυτοί, οι σύγχρονοι Σκοπιανοί, είναι και οι συνεχιστές των αρχαίων Μακεδόνων!  [12]
10. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από την Ελλάδα και το όνομα «Σλαβομακεδονία».[13]
11. Επισημαίνεται ακόμη πως, οποιαδήποτε σύνθετη ονομασία και να δοθεί, σε βάθος χρόνου το πρώτο και ασθενές προσδιοριστικό θα απαλειφθεί και θα μείνει το «Μακεδονία» σκέτο – και με τη δική μας υπογραφή – όπως συνέβη και  με την Υπεριορδανία –Ιορδανία.
12. Εν τέλει, η οποιαδήποτε σύνθετη ονομασία με τον όρο «Μακεδονία» δε συνάδει με τα συμφέροντα της χώρας μας. Αντιθέτως εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους, καθώς «γκριζάρει» καί την περιοχή της Μακεδονίας, μετά την επιχείρηση «γκριζαρίσματος» του Αιγαίου και της Θράκης που επιδιώκει σταθερά τα τελευταία χρόνια η Τουρκία. Καθόλου τυχαία, η Τουρκία έχει αναδειχθεί σε ένθερμο υποστηριχτή του «μακεδονισμού» των Σκοπίων και αυτό είναι ένα δεδομένο που πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη.
13. Άλλωστε, αν η Ελλάδα αποδεχτεί μια ονομασία των Σκοπίων ως «Βόρεια Μακεδονία» αυτόματα θα προσδώσει μακεδονική ταυτότητα και στο επικίνδυνο, εθνικιστικό και σε λίγα χρόνια πλειοψηφούν στα Σκόπια αλβανικό στοιχείο.[14] Ουσιαστικά, κυριολεκτικά από την πίσω πόρτα θα επιτρέψουμε στον αλβανικό εθνικισμό να εισβάλλει καί στη Μακεδονία (παράλληλα με την προπαγάνδα της «Τσαμουριάς» στην Ήπειρο) ενισχυμένο με την επίπλαστη μακεδονική ταυτότητα και στο πλαίσιο του μαξιμαλισμού του αναδυόμενου οράματος της «Μεγάλης Αλβανίας».
14. Επιπρόσθετα, μια τέτοια απόφαση θα ακυρώσει τους αγώνες δεκαετιών και θα καταστήσει άκυρο το διπλωματικό, επιστημονικό / βιβλιογραφικό κεφάλαιο που ξοδεύτηκε από τον ελληνισμό σε κρατικό, ιδιωτικό, συλλογικό  και ατομικό επίπεδο.
15. Το επιχείρημα ότι «130 χώρες έχουν ήδη αναγνωρίσει τη F.Y.R.O.M. ως «Μακεδονία» και πως «έτσι την αποκαλούν τα ξένα ΜΜΕ» είναι παραπλανητικό. Τα Σκόπια θα αποκτήσουν τη νομιμότητα που χρειάζονται απέναντι στη διεθνή κοινότητα μόνο με τη δική μας υπογραφή και συναίνεση την οποία και δεν πρέπει να τους χαρίσουμε με «μακεδονική» ονομασία, εθνότητα και γλώσσα.

Συμπερασματικά, προτείνεται, ως εθνική επιλογή, η άρνηση οποιασδήποτε ονομασίας των Σκοπίων με τον όρο «Μακεδονία»  και η επιδίωξη της επιβολής μιας ουδέτερης ονομασίας που θα καταγραφεί απαραιτήτως και στο Σύνταγμα της FYROM για να έχει ισχύ[15]  και με την αντίστοιχη καταγραφή μιας ουδέτερης ταυτότητας και γλώσσας σε κάθε επίσημο έγγραφο. Η Ελλάδα δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να βιαστεί και να πιεστεί να αποδεχτεί μια λύση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των Σκοπιανών και των ξένων προστατών τους. Στη διεθνή σκακιέρα, η αξία της είναι ασυγκρίτως ανώτερη από αυτήν των Σκοπίων και είναι τα Σκόπια που πρέπει να κάνουν όλες τις απαραίτητες υποχωρήσεις προκειμένου να εξασφαλίσουν την εισδοχή τους στο ΝΑ.Τ.Ο. –όπως επιθυμούν – και τη σταθερότητα στη χώρα τους.

_________________________________
[1] Προέρχονται από το ομηρικό επίθετο μακεδνός (= υψηλός, λυγερός, μακρύς, Λεξικό Μπαμπινιώτη 2009:809). Η ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων είναι σήμερα αδιαμφισβήτητη με βάση τις αρχαίες πηγές, τις επιγραφικές μαρτυρίες, τα μακεδονικά ονόματα, τα γλωσσικά δεδομένα και τα αρχαιολογικά τεκμήρια. Δες ενδεικτικά Αρχαία Μακεδονία: Γλώσσα, Ιστορία, Πολιτισμός, επιμέλεια Γ.Κ. Γιαννάκης, συγγραφή άρθρων Michael Zahnrt, Arthur Muller, Aimilio Crespo, Julian Mendez Dosuna, στα Ελληνικά, English, Deutsch, Francais,  έκδοση Κέντρου Ελληνικής γλώσσας, – Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Θεσσαλονίκη 2012, pdf προσπελάσιμο στο http://ancdialects.greeklanguage.gr/node/519 (ανάκτηση 1.9.2012).  
[2] Είναι χαρακτηριστικό πως στο Βυζάντιο ο όρος «Μακεδόνες» συνδέεται αναπόσπαστα με την ελληνο-χριστιανική ταυτότητα των Βυζαντινών και ποτέ των Σλάβων. Οι βυζαντινοί συγγραφείς αποδέχονται την ελληνική ταυτότητα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τον οποίο μάλιστα εξυμνούν και προβάλλουν ως πρότυπο αλλά και προπάτορα των βυζαντινών αυτοκρατόρων. Ακόμα και οι πρώιμες σλαβικές πηγές, βουλγαρικές και σερβικές, από το 13^ο αιώνα κ.ε., όταν αναφέρονται στη Μακεδονία, τη συνδέουν αναπόσπαστα με την  «ελληνική γη». Για την πρόσληψη των Μακεδόνων στο Βυζάντιο και στους Σλάβους δες  το άρθρο της Δεληκάρη Αγγελική, Η εικόνα της Μακεδονίας και η έννοια της «μακεδονικότητας» στους σλαβικούς λαούς της βαλκανικής κατά τη βυζαντινή περίοδο, στο βιβλίο Μακεδονικές ταυτότητες στο χρόνο, εκδόσεις Πατάκη –Ίδρυμα Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα, Αθήνα 2008, σελ. 134 -184. Για το Μέγα Αλέξανδρο στο Βυζάντιο βλέπε Κουγιουμτζόγλου Δημήτριος, Ο Μέγας Αλέξανδρος του Ελληνισμού. Αρχαιότητα –Βυζάντιο –Νεότερη και Σύγχρονη Ελλάδα, ηλεκτρονικό βιβλίο σε pdf με ελεύθερη πρόσβαση, εκδόσεις saitapublications.gr, Καβάλα 2016, σελ. 191 -349.
[3] Ο Μέγας Αλέξανδρος διαχρονικά προβλήθηκε ως σύμβολο της ταυτότητας, του μεγαλείου και του πατριωτισμού των Ελλήνων, ενώ διαχρονική στον ελληνισμό υπήρξε και η λαοφιλία του, βλέπε Κουγιουμτζόγλου Δημήτριος, Ο Μέγας Αλέξανδρος… ο.π., συνοπτικός πίνακας σελ. 608 -610, 617 -619 και αναλυτικά στα οικεία κεφάλαια καθώς και στα συμπεράσματα.
[4] Η προπαγάνδα των Σκοπιανών λαμβάνει κατά καιρούς διαστάσεις ανθελληνικής υστερίας: Βλέπε για παράδειγμα το μνημείο του δήμου Γευγελής των Σκοπίων με το χάρτη της «Ενιαίας Μακεδονίας» που συμπεριλαμβάνει όλα τα ελληνικά εδάφη από Καστοριά ως την Καβάλα και τη Θάσο, βλέπε τις «ευχές» για χρεοκοπία της Ελλάδας από οπαδούς σκοπιανής ομάδας σε ποδοσφαιρικό αγώνα, βλέπε το φέρετρο και την «κηδεία» της Ελλάδας σε φολκλορική εκδήλωση στο χωριό Vevcani κ.α. βλέπε ιστοσελίδα του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, http://www.mfa.gr/to-zitima-tou-onomatos-tis-pgdm/
[5] Για τις ενέργειες των Βουλγάρων και την ανάμειξη των Ρώσων πανσλαβιστών βλέπε Κ. Βακαλόπουλος, Το Μακεδονικό Ζήτημα, εκδόσεις Παρατηρητής, 5^η έκδοση, 1993, σελ. 41 -44, 92 -93,223 -224.
[6] Μακεδονία, το Ιστορικό Πρόσωπο του Ελληνικού Βορρά, Α.Π.Θ., 1992, σελ. 30.
[7] Βλέπε το άρθρο 10 των αποφάσεων της 4^ης Ολομέλειας του Κ.Κ.Ε., Ριζοσπάστης, 5.3.1932.
[8] Βλέπε ομιλία του Τίτο στα Σκόπια, 11.10.1945, στην οποία ο Τίτο ξεκάθαρα δήλωσε πως η Γιουγκοσλαβία δεν πρόκειται ποτέ να απαρνηθεί «το δικαίωμα του μακεδονικού λαού να ενωθεί…υπάρχουν αδέρφια μας στη Μακεδονία του Αιγαίου και η τύχη τους δεν μας είναι αδιάφορη…σας εύχομαι, όπως όλοι οι Μακεδόνες, μια ημέρα να ενωθούν στην κοινότητά τους, τη Μακεδονία» στο Μακεδονισμός, Ο Ιμπεριαλισμός των Σκοπίων 1944 -2006, εκδόσεις Έφεσος –Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, σελ. 20. Στο συγκεκριμένο βιβλίο περιγράφεται με κάθε λεπτομέρεια η προπαγάνδα των Σκοπίων και η διαστρέβλωση της ιστορίας που γίνεται στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας. Για την προπαγάνδα και τις επιθετικές βλέψεις της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο έναντι της Ελλάδας βλέπε και την εγκύκλιο του Υπουργού Εξωτερικών των Η.Π.Α. E. Stettinius, 2.12.1944:  «.Η Κυβέρνηση θεωρεί τη συζήτηση σχετικά με μακεδονικό «έθνος», μακεδονική «Πατρώα Γη» ή μακεδονική «εθνική συνείδηση» ως αδικαιολόγητη δημαγωγία, που δεν ανταποκρίνεται σε εθνική ή πολιτική πραγματικότητα και βλέπει στην παρούσα αναγέννησή της ένα πιθανό μανδύα για επιθετικές προθέσεις κατά της Ελλάδος» (σε Νίκος Ζαϊκος, Η ονοματολογία των κρατών στο διεθνές δίκαιο: η περίπτωση της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, άρθρο στο Μακεδονικές Ταυτότητες…, ο.π. σελ. 516 -545 (533).
[9] Ζαϊκος, Η ονοματολογία… ο.π., σελ. 543 – 544. Ο Ζάϊκος επισημαίνει την περίπτωση της Αυστρίας, που μετά τη διάλυση της Αυστρο-ουγγρικής Αυτοκρατορίας (Δυαδική Μοναρχία) το 1918 ανακήρυξε την ανεξαρτησία της ως «Δημοκρατία της Γερμανικής Αυστρίας». Ωστόσο, μετά από την απαίτηση των Συμμαχικών Δυνάμεων, άλλαξε το όνομα αυτό με τροποποίηση του Συντάγματος σε «Δημοκρατία της Αυστρίας». Η Αυστρία με τη σειρά της υποχρέωσε τη Σλοβενία να αποσύρει από την κυκλοφορία χαρτονόμισμα, που απεικόνιζε το θρόνο της Καρινθίας, περιοχής της Αυστρίας όπου ζει σλοβενική μειονότητα. Θα προσέθετα πως, σε αυτήν τη βάση, η Ελλάδα έχει την υποχρέωση και το δικαίωμα να απαιτήσει την απόσυρση /καταστροφή όλων των αντίστοιχων σκοπιανών συμβόλων –μνημείων καπήλευσης της ελληνικής ιστορίας (αγάλματα Μεγάλου Αλεξάνδρου κ.α.).
[10] Για τα όρια της αρχαίας Μακεδονίας βλέπε Μ.Β. Χατζόπουλος, «τα όρια της Μακεδονίας», Πρακτικά της Ακαδημίας Αθηνών, Συνεδρία 6.4.1995, σελ. 164 – 177. Για την χαρτογραφική τοποθέτηση της Μακεδονίας με βάση τη Γεωγραφική Υφήγηση του Κλαύδιου Πτολεμαίου (2^ος αιώνας μ.Χ.), ο οποίος την εντάσσει στον πίνακα «Ελλάς», βλέπε Ευάγγελος Λιβιεράτος «Η χαρτογραφική τοποθέτηση του τοπωνυμίου Μακεδονία», στο Μακεδονικές Ταυτότητες…, ο.π. σελ. 17 -47. Ο Λιβιεράτος παρατηρεί πως σε όλους σχεδόν τους  πτολεμαϊκής έμπνευσης ευρωπαϊκούς χάρτες μεταξύ 13^ου –μέσα 19^ου αιώνος τα προς βορρά όρια της Μακεδονίας τοποθετούνται πάντα νοτίως των Σκοπίων. Για την αυθαίρετη διεύρυνση των γεωγραφικών ορίων της Μακεδονίας μετά τα μέσα του 19^ο αιώνα από Ευρωπαίους περιηγητές και προξένους, αλλά και Έλληνες, Βούλγαρους, Σέρβους ερευνητές και προξένους στο πλαίσιο των εθνικών ανταγωνισμών, βλέπε κεφάλαιο όρια και διοικητική διαίρεση Μακεδονίας, του Ε. Κωφού, σε Ιστορία Ελληνικού Έθνους, τόμος ΙΓ΄, Αθήνα 1977, σελ. 378 -379. Εκεί επισημαίνεται πως η Οθωμανική Αυτοκρατορία ουδέποτε χρησιμοποίησε ως διοικητική υποδιαίρεση  τον –ασαφή ήδη από τα ρωμαϊκά χρόνια – όρο «Μακεδονία». Ο Στράβων είναι αυτός που επίσης ξεκαθαρίζει πως «η Μακεδονία είναι Ελλάδα», δίνοντας ωστόσο ένα ευρύ γεωγραφικό προσδιορισμό της βόρεια ως το όρος Σκάρδος (βόρεια σύνορα των σημερινών Σκοπίων), που σχετίζεται με την ασάφεια της εποχής του (αρχές 1^ου αιώνα μ.Χ.). Δες ακόμα και τη διαχρονική χαρτογραφική οριοθέτηση της Μακεδονίας στο Μακεδονία, το Ιστορικό Πρόσωπο… ο.π. σελ. 98 -119.
11 Με τον όρο «Άνω Μακεδονία» ο Θουκυδίδης περιέγραψε τα μακεδονικά βασίλεια της Ελιμείας, Ορεστίδος, Τυμφαίας –Παραυαίας, Λυγκιστίδος στη σημερινή περίπου δυτική Μακεδονία (Μ.Β. Χατζόπουλος, «Τα όρια…» ο.π. σελ. 166).
[12] Σταύρος Λυγερός, Εν ονόματι της Μακεδονίας –Ο διπλωματικός πόλεμος για το όνομα, εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2008, σελ. 351 -354.
[13] Βλέπε το περιεχόμενο του εγχειριδίου ιστορίας 6^ης δημοτικού των Σκοπίων, σελ. 32: «Κατά την εγκατάσταση των Σλάβων στη Μακεδονία, αυτοί συνάντησαν τους αρχαίους Μακεδόνες…..Σταδιακά άρχισαν να συνεργάζονται μεταξύ τους. Οι Σλάβοι για τη νέα τους πατρίδα αποδέχτηκαν το όνομα Μακεδονία και άρχισαν να ονομάζονται Μακεδόνες. Οι γηγενείς Μακεδόνες αποδέχτηκαν τη σλαβική γλώσσα, αργότερα τη σλαβική γραφή. Υπολείμματα των αρχαίων Μακεδόνων είναι οι Βλάχοι» (!) στο Μακεδονισμός, ο.π.,  σελ. 63.
[14] Βλέπε κεφάλαιο «Μετάσταση του UCK στη FYROM» σε Σταύρος Λυγερός,ο.π., σελ. 240 κ.ε.

[15] Για την τεκμηρίωση αυτής της παρατήρησης, βλέπε Σταύρος Λυγερός,ο.π., σελ. 355 -361.