Η πολιτική των ανθρώπων: Απάντηση σε δημοσίευμα του κ. Γαμβρέλη στην εφημερίδα "Νέα Εγνατία" Καβάλας

      Από το μέλος του Εθνικού Συμβουλίου και τομεάρχη Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (ΕΠΑΜ), κύριο Μιχάλη Νικήτα, έλαβα την παρακάτω επιστολή, ως απάντηση στο κείμενο της περασμένης Παρασκευής, σχετικό με τη δασκάλα Χαρά Νικοπούλου. Τη δημοσιεύω αυτούσια μαζί με την δικιά μου απάντηση. 

Με αφορμή το άρθρο του κ. Μπάμπη Γαμβρέλη « Η πολιτική των ανθρώπων « στο φύλλο της εφημερίδος «Εγνατία» της 17ης Μαΐου 2013 θέλω να καταθέσω την άποψή μου. Οι πρωταγωνιστές του επεισοδίου «Χαρά Νικοπούλου» στην Κέλλη Αμυνταίου ήταν δύο. Επιμελώς ο αρθρογράφος αναφέρεται μόνον στον ένα, την Χαρά Νικοπούλου, και παρακάμπτει τον βουλευτή της Ν.Δ. κ. Στάθη Κωνσταντινίδη που με υποτιμητικό τρόπο – για να μη πω υβριστικό – την αποκαλεί «Χρυσαυγίτισσα και η ιστορία είναι αυτή που θα κρίνει την εθνική προδοσία του πολιτικού συστήματος». Μωρ’ τι μας λές;… Τους εθνικούς προδότες τους κρίνουν Λαϊκά Δικαστήρια. Εάν θέλεις να σε αθωώσει η ιστορία να φωνάξεις την Δραγώνα και την Ρεπούση να σου γράψουν την δική τους ιστορία οι «Ανιστόρητες». 

   «Πολιτική είναι η διαυγής και αναστοχαστική δραστηριότητα που προβληματίζει πάνω στους θεσμούς της κοινωνίας και ορίζει ως στόχο τον μετασχηματισμό της» (Κορνήλιος Καστοριάδης) 

     

     Ο όρος «ιδιώτης» (ο οποίος διασώθηκε στην αγγλική γλώσσα ως «idiot» λέξη που υποδηλώνει τον ηλίθιο) στην Αρχαία Ελλάδα ήταν υποτιμητική για όλους εκείνους οι οποίοι ασχολούνταν με τα κοινά. Κάτι αδιανόητο για την πολιτική σκέψη των Αρχαίων Αθηναίων. Εκτός κι αν η νοημοσύνη και η ψυχική κατάσταση της πολύ μεγάλης (έως και συντριπτικής) πλειοψηφίας των πολιτών καθρεπτίζεται στο ποιόν των πολιτικών εκμεταλλευτών του. 

   Σήμερα οι πολιτικοί, την Πολιτική, την έχουν κάνει τέχνη του να εμποδίζεις τους ανθρώπους να ασχολούνται με ότι τους αφορά. Τι σημαίνει πολιτικός; Σημαίνει τον πρώην, συνήθως ανεπάγγελτο και νυν επαγγελματία της πολιτικής. Τον επαγγελματία της τιποτολογίας. Τον ανίκανο και ατάλαντο, επί το πλείστον, χαρτογιακά και τη «σουπιά» που μονίμως μεταχειρίζεται διπλή γλώσσα για να θολώνει τα κοινωνικά νερά. Οι πολιτικοί σήμερα είναι άτομα, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, με περίσσευμα ξετσιπωσιάς, με πλήρη απουσία αιδούς και παντελούς έλλειψης για οποιαδήποτε διάθεση κατανόησης των πραγματικών αναγκών και προβλημάτων των κοινωνιών, τις οποίες και εξαπατούν. Ειδικά αν ανήκουν σε συγκεκριμένες δυναστείες ή «τζάκια» ή έστω σε «φαμίλιες» που καλλιεργούνται από την «αόρατη ελίτ» για αναρρίχηση των μελών τους στα δημόσια αξιώματα εκπαιδεύονται από νωρίς, στο να μην έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό ακόμη και για την πιο ανήθικη απόφαση ή πράξη, ικανής να καταστρέψει τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων και να υπονομεύσει, έως και το μέλλον των επερχόμενων γενεών. Εκπαιδεύονται στο να μην έχουν προσκολλήσεις στον όχλο: πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, ανθρώπινα δικαιώματα. Γι αυτό δεν πρέπει να εκπλήσσεστε όταν, άλλα τους ακούτε να λένε τη μια στιγμή και εκ διαμέτρου αντίθετα να πράττουν την άλλη, με χαρακτηριστική άνεση και ελαφρά τη καρδία. Ή να περνάνε με μεγάλη ευκολία από το ένα πολιτικοιδεολογικό στρατόπεδο στο άλλο. 

   Ο Εμμανουήλ Ροΐδης έγραφε ότι «οι αρχηγοί των κομμάτων θεωρούν τη χώρα ως δορίκτητον χωράφιον προορισμένο εις αποκλειστική βοσκή της αγέλης των» Αυτά όσον αφορά τον ένα εκ των συμπρωταγωνιστών του επεισοδίου της Κέλλης Αμυνταίου.

   Όσον αφορά την σαλταρισμένη δασκάλα (τσουλί) όπως την αποκαλεί ο αρθρογράφος να σας επισημάνω ότι η Τουρκία δεν εξολοθρεύεται με τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου, ενώ η Ελλάδα υπονομεύεται από τους πράκτορες ισλαμοφασίστες του Τουρκικού Προξενείου της Κομοτηνής με το να μην διδάσκονται τα ελληνικά, στα σχολεία της. 

   Η ιστορία της εξόντωσης της ηρωϊδας δασκάλας ξεκίνησε όταν δίδασκε στην Α’ τάξη του δημοτικού σχολείου το γράμμα «θήτα». Βάσει του προγράμματος διδασκαλίας ζήτησε από τους μαθητές της να της πουν κάποιες λέξεις που αρχίζουν από το συγκεκριμένο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Οι μαθητές της είπαν τις λέξεις: θάλασσα, θρανία, θησαυρός και Θεός. Στηριζόμενη λοιπόν στις λέξεις που ήξεραν ήδη τα παιδιά, τους ανέθεσε την συνηθισμένη εργασία της αντιγραφής λέξεων και όχι απεικόνισης των λέξεων αυτών, όπως ισχυρίζονται οι κατήγοροί της. Στα τετράδια των μαθητών την επόμενη μέρα ήταν αποτυπωμένες οι λέξεις αυτές ως ορθογραφία. 

    Στην ιστοσελίδα της τουρκικής Millet παρουσιάζεται η Χαρά Νικοπούλου σαν μια δασκάλα που δεν γνωρίζει την ισλαμική θρησκεία (στην ισλαμική θρησκεία απαγορεύεται η απεικόνιση του θεού και των προφητών) και επιβάλλει στους μαθητές της να απεικονίσουν το πρόσωπο του Αλλάχ. Η τουρκόφωνη εφημερίδα της Θράκης Birlik κατηγορεί την ελληνίδα δασκάλα ότι με εντολή της προκάλεσε προβληματισμό στους γονείς αλλά και στα παιδιά. 

  Τελειώνοντας σας παραθέτω ένα απόσπασμα αυτούσιο από την τελευταία της επιστολή στα «περιθωριακά μέσα ενημέρωσης, εκεί όπου βασιλεύει η αμορφωσιά, η φανατίλα, η ασχετοσύνη, η παρακμή, η ημιμάθεια, η τσαπατσουλιά» και ενίοτε και η… τσουλιά κατά τον αρθρογράφο Μπάμπη Γαμβρέλη: 

  «Ελλάδα μες τις αντιφάσεις σου… ξεχνάς τα σύνορά σου και τον εχθρό ποτίζεις εδώ μέσα… προδότες ελληνόφωνοι… διαλέξτε επιτέλους τον Λεωνίδα αρχηγό… ή μήπως εφιάλτη; Κι η ιστορία θα φερθεί ανάλογα εις τον καθένα… Φτάνει, δε θέλω πια να ακούω τη φωνή σας, γιατί πιστεύω στο έθνος μου κι όχι στο «nation» που θα λεγε και ο «μέγας» ο Γιωργάκης. Το έθνος είναι ελληνικό, είναι ήθος και έθνος ρωμιοσύνης… το «nation» είναι η «φύση» του..εκ γενετής προδότης… Κι αν όλα αυτά δε σ’ αρέσουν «λόγιε» «πολιτικέ» δημοκρατίας, να το θυμάσαι… Είμαι δημιούργημα της πιο παράλογης… δικής σου αναρχίας…» 

   Εγώ θα έλεγα: «Μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απολέσαι»… 

Απάντηση του κ. Γαμβρέλη:
-------------------------
   Κύριε Νικήτα, Είναι προφανές ότι διαφωνούμε. Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη εκπαιδευτικός υπερβαίνει επικίνδυνα τα διδακτικά της όρια και δημιουργεί (συνειδητά; ασυνείδητα;) τεράστια προβλήματα σε μία περιοχή που θα πρέπει (όλοι) να την προφυλάξουμε ως «κόρη οφθαλμού». Οι λόγοι αυτονόητοι. Εκεί λοιπόν που θα πρέπει να οικοδομείται καθημερινά και επίμονα η ειρηνική συνύπαρξη των Ελλήνων χριστιανών και των μουσουλμάνων, έρχεται η κυρία Νικοπούλου και, κατά παράβαση των σχολικών προγραμμάτων, επιλέγει συμπεριφορές διχασμού και έχθρας. Και μάλιστα με τη… φορεσιά της δασκάλας!

   Για τα υπόλοιπα: Ουδέποτε (και το τονίζω) αποκάλεσα την Χαρά Νικοπούλου «τσόλι»! Ως εκ τούτου, θεωρώ απαράδεκτη την παραποίηση ενός κειμένου με σκοπό να το «φέρετε στα δικά σας μέτρα». Δε σας τιμάει. Η δικιά μου (εντελώς υπαινικτική) αναφορά σε «τσουλιά», είχε να κάνει με συγκεκριμένα περιθωριακά Μέσα Ενημέρωσης. Αν εσείς επιθυμείτε να τα υπερασπιστείτε, δικαίωμά σας. Εγώ αδυνατώ να σας προφυλάξω.

   Την άποψή μου για το βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας τη «συγκέντρωσα» σε μία παρένθεση. Αν δεν σας εκφράζει το: εκεί να δείτε νοημοσύνη, έχει καλώς. Εγώ πάντως δε θα «χαράμιζα» ποτέ Καστοριάδη και Ροΐδη για να την «πω» στον ατάλαντο.

   Κι επειδή μου δίνετε την «πάσα» να σας εκφράσω την ταπεινή μου άποψη για τα περί… απεικονίσεων. Κρίνοντας από τις συνεχείς (και απόλυτα τεκμηριωμένες) απαντήσεις στα όσα φαντασιόπληκτα (ή και συνωμοσιολογικά) έχει ισχυριστεί κατά καιρούς η κυρία Νικοπούλου –ισχυρισμοί που ενισχύουν στο ακέραιο την εντύπωσή μου ότι πάσχει από σύνδρομο καταδίωξης– δεν μπορώ να πειστώ τόσο εύκολα για την… αθωότητά της, σε σχέση με τους ισχυρισμούς των τουρκικών εφημερίδων. Δυστυχώς για την κυρία Νικοπούλου, το διαδίκτυο είναι «φίσκα» από τα εθνικιστικά της ανδραγαθήματα στα Δημόσια Σχολεία της μειονότητας. Ώρα (και όρεξη) να έχεις να τα… χαζεύεις!

   Τέλος, και μην αντέχοντας άλλο τους κατά βούληση λιθοβολισμούς στις κυρίες Δραγώνα και Ρεπούση, θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής: Η περίφημη φράση περί «συνωστισμού» γιατί δεν ενόχλησε κανέναν όταν αυτή «πρωτοεμφανίστηκε» το 1992 (δεκατέσσερα χρόνια πριν τον… ξεσηκωμό για την Ρεπούση!!!) στο βιβλίο του Richard Clogg, A Concise History of Greece, το οποίο είχε μεταφραστεί στα ελληνικά το 1995 και το 2003 αποκομίζοντας μάλιστα και ειδικά βραβεία; Πού ήταν όλοι αυτοί των «Λαϊκών Δικαστηρίων», τότε που ο Richard Clogg είχε γράψει το “refugees crowded”;

   Με την ελπίδα η «μωρία» να μην είναι συνάρτηση των… ψεκασμών, σας χαιρετώ και σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας.